[zaloguj się]
[pdf]

OSRAĆ (11) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
inf osrać
praet
sg
3 m osråł
plusq
sg
3 m był osrał

inf osrać (2). ◊ fut 2 sg osrasz (1). ◊ praet 3 sg m osråł (7). ◊ plusq 3 sg m był osrał (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVII(XVIII) w.

Wydalić kał na kogoś lub na coś [kogo, co] (11): RejFig Aa8 [4 r.], Bb7 [2 r.]; Pátrzayże chędogiego/ páńſkiego połogu. A pod łożem káłuże/ pyerza pełno wſzędy/ [...] Ano ze wſząd perfumy/ á ze wſząd troćiſzki/ Ze poſpołu y s pánem/ mogłby oſráć wſzytki. RejZwierz 140.

osrać na co (1): PLeban powſzednią ſpowiedź gdy chłopom rozdawal/ W ten cżás go wrobl latáiąc ná łyśinę oſrał RejFig Aa8.

Przysłowia: Niech chłop łáie iáko chce [na myśliwych niszczących zbiory]/ wierę go oſrał pies. RejZwierz 103v.

Byś miał y Burmiſtrzá brátá/. Ruſzyſzli tu [w sklepie] oſraſz kátá. Wnidzieſzli tu to wiedz pewnie/ Zeć być przed miáſtem ná drewnie. RejZwierc 237.

Przen: Oszkalować (1): A gdy pobaczys chytrego Vczinze ſię za proſtego. Ale ſię wżdy meiy [!] na pyeczy [...]. Bo by czie drugym oznaymył Niekazdyċ by potem wierził. A wierzmy zec nietrzeba ſpaċ Dzys/ kto ſię niechcze daċ oſraċ. RejKup e3.

Formacje współrdzenne cf SRAĆ.

AK