« Poprzednie hasło: OSTRASZYĆ | Następne hasło: OSTREA » |
OSTRASZYĆ SIĘ (11) vb pf
sie (10), się (1).
o oraz a jasne.
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | ostraszyłem się |
3 | m | ostraszył się |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | bym się ostraszył | m pers | |
3 | m | by się ostraszył | m pers | by się ostraszyli |
fut 1 sg ostraszę się (1). ◊ 3 sg ostraszy się (1). ◊ praet 1 sg m ostraszyłem się (1). ◊ 3 sg m ostraszył się (3). ◊ con [1 sg m bym się ostraszył. ◊ 3 sg m by się ostraszył.] ◊ 3 pl m pers by się ostraszyli (1). ◊ part praet act ostraszywszy się (4).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
ostraszyć się na co (1): Wyſuſzáiąc pilno fláſzę: Ia ſye ná káżdą oſtráſzę. PudłFr 22; [Qua fiducia id facere audeam. A iako bym ſie nátho oſtraſzyl [!]. TerentMatKęt B8; kiedy chybiają, proch skażą i nieprzyjaciel się na strzelbe ostraszy, iż potym na nie oślep idzieć UstWojsk 1559/84].
cum inf (3): Nuż inych kondiciy ználázłoby ſie niemáło/ by ſie iedno ludzye oſtráſzyli o tym mowić. RejZwierc 187 [idem [WerPubl 55]]; IAko więc orzeł młody/ ná gniaźdźie wyſokiem Siedząc/ zá oycem pátrza [...]/ Aż ſye y ſam zá czáſem wylećiéć oſtráſzy KochJez A2; SarnStat *4.
Formacje współrdzenne cf STRASZYĆ.
EW