[zaloguj się]
[pdf]

OSTRUCYJUM (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
sg
N ostrucyjum
inne sg G (lat.) - ostrucii

sg N ostrucyjum (2). ◊ (lat.) G ostrucii (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

bot. Peucedanum ostruthium (L.) Koch; gorysz miarz, bylina z rodziny baldaszkowatych (Umbelliferae) o aromatycznym i leczniczym kłączu [mistrzownik – ostrutium Smyrnium Cn] (3): Oſtrus oſtrucium. OStrucium ieſth ziele podobne oleſznikhowi ieſt ciepłe y ſuche [Miſtrzownik. Oſtrucium, Meiſterwurtz SienHerb 118a]. FalZioł I 96c; Też ſok Oſtrucij wyciſniony, á z bobową mąką y też z winem zmieſzany/ thrąd na ciele wyſuſza FalZioł I 96c.

Synonimy: mistrzowiec, mistrzownik.

AKtt