[zaloguj się]
[pdf]

OSTRZENIE (2) sb n

o oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N ostrzeni(e)
G ostrzeni(a)

sg N ostrzeni(e) (1). ◊ G ostrzeni(a) (1).

Sł stp, Cn notuje w innym znaczeniu, Linde bez cytatu.

1. Nabranie sprawności, bystrości [czego] (1):
Wyrażenie: »ostrzenie rozumu« (1): Studiorum proventus etingeniorum proventus Mnożenie/ oſtrzenie rozumu. Mącz 483b.
2. Przybranie gwałtownej formy chorobowej [czego] (1):
Szereg: »zapalenie albo ostrzenie« (1): Pleura ieſt wrzod wnętrzny z zapalenia krwie albo z oſtrzenia pod ziobrami vcżyniony. FalZioł V 82.

Cf OSTRZYĆ

TG