[zaloguj się]
[pdf]

OSUĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

2 sg praet -ś sie osuła.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. osuć.

Obsypać siebie; w przen [czym]: O Bogoboyna Mátko/ co ſie sſtáło? Iże ták prętko ſwoie miłe ćiáło? Do grubey źiemie kwápiąc ſie vpuſzcżaſz? [...] W cżym v Małżonká niełáſkęś pocżułá? Ześ cżárną źiemią w ocżách ſie oſułá? WisznTr 16.

Formacje współrdzenne cf SUĆ.

TG