| « Poprzednie hasło: OSUSZONY | Następne hasło: OSUSZYĆ SIĘ » |
OSUSZYĆ (21) vb pf
o jasne.
| inf | osuszyć |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 2 | m | -ś osuszył |
| 3 | m | osuszył |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | osusz |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by osuszył |
inf osuszyć (2). ◊ fut 1 sg osuszę (2). ◊ 3 sg osuszy (2). ◊ praet 2 sg m -ś osuszył (1). ◊ 3 sg m osuszył (6). ◊ imp 2 sg osusz (5). ◊ con 3 sg m by osuszył (1). ◊ part praet act osuszywszy (2).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.
W przeciwstawieniu: »zalać ... osuszyć« (1): Abowiem on ku więczſſem roſkoſſam ludzkiem wiele ziemie ktorą był morzem zálał záſię oſuſſył á gdzie były głębokie ieziorá/ tám dziś roſkoſſuiąc ſuchemi nogámi chodzimy. RejPs 95.
W charakterystycznych połączeniach: osuszyć drogę, morze (3), rosę, rzeki, ziemię (5).
»oczy osuszyć« = przestać płakać (2): Oczu nigdy nie oſuſzę/ Y ták wiecznie płákáć muſzę KochTr 17; Y iá też dziś płákáć muſzę/ Smętnych ocżu nie oſuſzę WisznTr 26.
»osuszyć oczy, łzy [czyje]« = pocieszyć kogoś [szyk zmienny] (3:1): Oſuſz ocży me/ á fráſunki wſzelkie Obroć ná dobre/ y poćiechy wielkie. GrabowSet D2v; ODpuść wyſtępki/ łzy me oſuſz/ Pánie/ Oddal odemnie nádźieie fałſzywe GrabowSet N3, B2v, K4v.
osuszyć nad czym (1): pothym włoż ciepło w tę wodę ten cżłonek ktori ieſt chori/ potym podzierżawſzy chwilę długą: wyymi zaſię á oſuſz nad ogniem FalZioł V 103.
Formacje współrdzenne cf SUSZYĆ.
TG