[zaloguj się]
[pdf]

OSZYĆ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m oszył
imperativus
sg
2 oszyj

praet 3 sg m oszył (1). ◊ imp 2 sg oszyj (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. Otoczyć szwem, obszyć, zabezpieczyć przed strzępieniem się (1): á iżby ſye nie śćiéráło śiodłem [sadno]/ gdy ieździć ná nim [na koniu] muśiſz/ tedy dźiurę w podkłádźie pod śiodłem vczyń/ á z nowu oſzyy/ przećiw oſádnieniu SienLek 180.
2. Obszyć czymś dookoła [co w co] (1): gdy vprzedzáiącz Iakob Ezau pirworodnego brátá ſwego/ zá rádą mátki ſwoiey/ ktory miał ręce koſmáte/ gdy mu miał błogoſłáwić Izáák ociec iego/ oſzył ręce ſobie w cielęcą ſkorę gdy iuż Izáák nie widział/ y podał á przynioſł pokarm oycu ſwemu [Gen 27/6] RejPos 56v.

Formacje współrdzenne cf SZYĆ.

Cf OBSZYĆ

EW