Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OŚWIEDCZAĆ SIĘ

Następne hasło: [OŚWIETNAJĄCY] »

[OŚWIETLIĆ vb pf

Teksty nie oznaczają pochyleń; o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja

praet
	sg
3	m	oświetlił

imperativus
	sg
2	oświetli

praet 3 sg m oświetlił. ◊ imp 2 sg oświetli.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Rozjaśnić światłem; przen]
2. [Spowodować zmianę w świadomości człowieka, umożliwiającą mu poznanie prawdy, wiary itp.; oświecić]

1. Rozjaśnić światłem; przen:

Zwrot: »oświetlić [kogo] światłością«: [mówi Jezus] tym czassem osswietly mye thy, oycze [...], sswiatlosczia [clarifica me ... claritate Vulg Ioann 17/5], ktoras gestem myal pyrwey, nysly sswiath był stworzon vcziebie przes słowo. SprChęd 35.

2. Spowodować zmianę w świadomości człowieka, umożliwiającą mu poznanie prawdy, wiary itp.; oświecić [kogo czym]: którą [wiarą] mię Pan mój z łaski swej oświetlił DiarPeregr 23.

Synonim: objaśnić.

Formacje współrdzenne cf ŚWIECIĆ.]