[zaloguj się]
[pdf]

OŚWIĘCIĆ SIĘ (9) vb pf

się (5), sie (4).

o jasne.

Fleksja
inf oświęcić się
praet
sg
2 m -ś się oświęcił
3 m oświęcił się
f oświęciła się

inf oświęcić się (4). ◊ fut 3 sg oświęci się (2). ◊ praet 2 sg m -ś się oświęcił (1). ◊ 3 sg m oświęcił się (1). f oświęciła się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. oświęcić.

1. Stać się świętym (7): OpecŻyw 153v; Nykth ſyą oſzwyączycz nyemoze/ yako mouy apoſtol PatKaz III 146, 151v; Iedno ſie ty oſwięćić chcżeſz Ano to nie ſthoi ża weſz Czo ty przekładas na cznotę RejJóz E7; RejKup x2; Pielgrzymie chceſzli ſie ty oświęćić/ idźiſz ná oſobliwe mieyſce. HistRzym 37v; StryjKron 275.
2. Przyjąć święcenia kapłańskie (2): Bo ſię dzys oſwieczy kazdy By też lezał wkarczmie zawzdy. A vmial ſpiewaċ requiem RejKup m3v.
Szereg: »oświęcić się a na kapłaństwo pasować« (1): nye wyele wżdam myędzy nimi [kapłanami] znaydzye tákowych/ kthorzyby ſie chutliwye obyeráli około ſlużby Bożey. Iż ſie oſwyęći á ná kápłáńſtwo páſowáć będzye/ nye ták dla tego áby yuż oſobliwye á práwye kwoli Bogu był [...]/ ále ſnadź wyęcey áby z duchowyeńſtwá żywnosći á wychowánya ſobye zdobył. GliczKsiąż O5.

Formacje współrdzenne cf ŚWIĘCIĆ.

EW