[zaloguj się]
[pdf]

OTRZEĆ SIĘ (6) vb pf

sie (6), [się].

o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m otarł sie
f otarła sie
n otarło sie
conditionalis
pl
1 m pers bychmy się otarli

fut 3 sg otrze sie (1). ◊ praet 3 sg m otarł sie (2). f otarła sie (1). n otarło sie (1). ◊ [con 1 pl m pers bychmy się otarli.] ◊ part praet act otarszy sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (błędnie z PaprHerb zam. odrzeć się) – XVIII w. s.v. otrzeć.

1. Usunąć coś z siebie przez wycieranie [z czego] (1):
Szereg: »otrzeć się a osuszyć« (1): po téy to godźinie ábo dwu otárſzy ſye z potu [chory]/ á dobrze oſuſzywſzy/ niechay ſye vbierze Oczko 27v.
2. Zetknąć się, mieć z kimś, z czymś do czynienia [o kogo, o co] (5): ktory do tych nie młodych lat/ iuż ſie też o ſpráwy náſze poſpolite dobrze otárł. PowodPr 85; [PiotrDzien 309].
W przen (4):
Zwroty: »otrzeć się o oczy« (1): Máły Człowiek Deſzpot/ niewiedźieć s kąd ſye wźiął/ w máłym potćie ludźi/ przedárł ſye przez Zaręby Sámborſkie poſtrzelał lud Krolewſki/ otárł ſye o Hetmánow Koronnych oczy [...] y vśiadł Pánem ná Wołoſzech OrzRozm C3.

»otrzeć się o uszy« [w tym: komu (2)] [szyk zmienny] (3): WIerz mi y ty Prywacie/ iż ſie prożno wſpinaſz/ Y tę pyoſnkę co ſłyſzę/ ſnadź dármo zácżynaſz. Dawno ſie tá nowinká/ o vſzy otárłá RejZwierz A6; Vix ad aures meas istius suspicionis fama pervenit Ledwey mi przyſzłá ku vſzu slawá podeyźrzenia tego/ to yeſt málemem coś tym násłychnął/ ledweymi ſie o vſzy otárło. Mącz 483b; GrzepGeom N2v.

a. [Spotkać się z kimś w walce [o kogo]: gdy ſie ich wiele oń otárło/ náoſtátek żaden przećiw niemu nie śmiał/ ále ieden zá drugim z plácu ziechał. HistOtton 113; ábyſmy [...] z inſzymi narody Chrześćiáńſkimi/ o Turcżyná ſię ochotnie á nieomieſzkále iuż w imie Boże otarli. WerVotum 3.]

Formacje współrdzenne cf TRZEĆ.

EW