[zaloguj się]
[pdf]

OWDOWIEĆ (5) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
praet
sg
1 f owdowiałam, -m owdowiała
3 m owdowiåł
f owdowiała
plusq
sg
3 m był owdowiåł

[fut 3 pl owdowieią.] ◊ praet 1 sg f owdowiałam, -m owdowiała (2). ◊ 3 sg [m owdowiåł.] f owdowiała (1). ◊ [plusq 3 sg m był owdowiåł.] ◊ part praet act owdowiåwszy (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Stracić współmałżonka (zawsze o żonie); viduari Cn (5): Tá młodziuchno owdowiawſzy/ wiecżną cżyſtość P. Bogu [...] obiecáłá. SkarŻyw 195; [Białegłowy máło rozſądne ſkoro owdowieią/ zaráz ſię zá mąż śpieſzą: mądre záś/ na wſzytko ſię dobrze oglądáią. PlutBud R3, R3].
Zwrot: »śmiercią męża owdowieć« (1): Trzydzieśći lat máiąc/ śmierćią mężá ſwego owdowiawſzy/ wſzytká ſię ná ſłuſzbę Bożą vdáłá SkarŻyw 139.
W przen (3): nędzna duſzá twoiá/ ktora iuż owdowiáłá prze ſproſność grzechu twego/ á rozwiodłeś ią z wdzięcżnym oblubieńcem iey á s pánem iey. RejPos 223.

owdowieć po kim (1): Ieſtem Kxięſtwá Słuckiego Kxiążęca Koroná. Ktora po miłych ſynách á dźiedźicách ſwoich/ Otom iuż owdowiáłá KołakCath A3v.

Szereg: »owdowieć i osierocieć« (1): Iuż tá Stolicá Cárogrocka [...] mowi do was: Owdowiáłám y oſieroćiáłá/ związána pomocy wam dáć nie mogę. SkarJedn 387.
2. [Zostać opuszczonym [od kogo]: Bo niebył owdowiał lud Iſráelſki y Iudſki od Páná Bogá ſwego [non fuit viduatus Israël et Iuda a Deo suo; nie owdowiał Izráel y Iudá od Boga ſwégo WujBib] Leop Ier 51/5; BudBib Ier 51/5 (Linde).]

Cf OWDOWIAŁY, [OWDOWIENIE]

EW