[zaloguj się]
[pdf]

OWIESEK (2) sb m

o oraz oba e jasne.

Fleksja
sg
N owiesek
A owiesek

sg N owiesek (1). ◊ A owiesek (1).

Sł stp (?), Cn notuje, Linde XVII w.

bot. Bromus tectorum L. i Bromus sterilis L.; stokłosa dachowa i stokłosa płonna; gatunki dwuletnich traw (Gramineae), pospolite na ugorach, zrębach, przydrożach i starych murach, podobne do owsa; aegilops, avena sterilis, festuca, hordeum restibile Cn (2): Murinum hardeum, seu Phoenix seu Lolium murinum, Czczy owies owieſek/ álbo myſzy owies/ źiele yeſt ná nowych murzech poſpolicie á ná ſuchych mieyſcách roſtące owſowi podobne. Mącz 238c.
W przen (1):
Szereg: »kąkol i owiesek«: Tám [w stolicy Piotrowej] źyemyá ná rodzáynym darnyu ſtokrotny owoc czyſtego páńſkyego náſyenya dawa: Tu [na wschód słońca] zboże ſkibámi przykryte w kąkol y w owyeſek ſye wyradza. KromRozm III O3v.

EW