« Poprzednie hasło: [OŻEMŁAĆ] | Następne hasło: OŻENIAĆ SIĘ » |
OŻENIAĆ (3) vb impf
o, e oraz a jasne.
Fleksja
inf | ożeniać | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | pl | ||
1 | ożeniåm | ||
3 | ożeniają |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | ożeniåł | m pers | ożeniali |
imperativus | |
---|---|
pl | |
1 | ożeniåjmy |
inf ożeniać (1). ◊ [praes 1 sg ożeniåm. ◊ 3 pl ożeniają.] ◊ praet 3 sg m ożeniåł.] ◊ 3 pl m pers ożeniali (2). ◊ [imp 1 pl ożeniåjmy.]
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.
Znaczenia
1. Łączyć węzłem małżeńskim mężczyznę z kobietą; coniungere, iungere, uxorem dare Cn (1): Connubia coniungere; Ożeniáć/ Ráić komu żonę/ Dziewosłębić. Mącz 178a; [Ożeniam/ uxorem do Volck Ppp4v].
[ożeniać kogo: [ci niezbedni Luterowie] Kápłany ſwe ożeniáią Iże też náſſy legáią Záwżdy ſwemi kuchárkami To ieſt ták z Concubinámi MorawRozm K2v.]
[W przen: LEw Syny ſwe ożeniał/ y dał zá káżdego Gęſty lás/ áby vżył w nim w czáſu ſwoiego PaprKoło P4v (Linde s.v. ożenić).]
2. Łączyć, kojarzyć, zespalać; coniungere, iungere alicui aliquem vel aliquam Cn [co z czym] (2): ále wiedzą wſzyścy y z pogáńſkich hiſtoryi/ iż wſchodnie ſtrony ná on czás kroleſtwá z mądrośćią ożeniáli/ y mądre krolmi czynili. SkarKaz 517a, 312b, [540 (Linde)].
Synonimy: 2. jednoczyć, łączyć, spajać.
Formacje współrdzenne cf ŻENIĆ.
Cf OŻENIAJĄCY, OŻENIANIE
EW