[zaloguj się]
[pdf]

PALAĆ (2) vb impf

Pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 pålåm
3 pålają
praet
pl
3 m pers pålali

praes [1 sg pålåm.] ◊ 3 pl pålają (1). ◊ praet 3 pl m pers pålali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. palacz, pałać.

Iter. od „palić” (2):
1. Od znacz. ‘rozniecać, utrzymywać ogień’ (1):
Zwrot: »w piecach palać; [palać piec]« (1): ták też obecnie ma [klucznik] doględáć y tych co w piecach paláią/ áby porządnie około drew/ piecow/ łucżywá/ wſzyſtko było/ á wcżás nágotowano. GostGosp 56; [LustrPom 213].
2. Od znacz. ‘działać ogniem, poddawać działaniu ognia’ (1): [Palę et palam/ Cremo, uro, adoleo. Volck Qqq.]
a. Składać ofiarę Bogu przez spalenie (1):
Zwrot: »palać zapal« (1): [Synowie izraelscy] pocżynili ſobie ſłupy/ y láſy Báłwánſkie ná káżdym wyſokim pagorku/ y pod wſſelkim drzewem gáłęziſtym: y palali thám zápal wonnych rzecży [adolebant ibi incensum] ná ołtarzech/ ná kxtałth pogánow Leop 4.Reg 17/11.
b. [Wytwarzać za pomocą ognia (przez destylowanie):
Zwrot: »palać gorzałkę«: Palają gorzałkę citra ultra garncy 10 LustrSand 111.]

Formacje współrdzenne cf PALIĆ.

Cf PALAN

SBu