[zaloguj się]
[pdf]

PANIĄTKO (4) sb n

pa- (3), pą- (1).

a pochylone; o prawdopodobnie jasne (tak w -o).

Fleksja
sg pl
N påniątko påniątka
A påniątko

sg N påniątko (1). ◊ A påniątko (2). ◊ pl N påniątka (1).

Sł stp brak, Cn s.v. panię, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Dem. od „panię” ‘młodzieniec wysokiego stanu’; herilis filius, herus minor Cn (4): Wieſz dobrze, żeś ie [pieniądze] musiał zá ono paniątko Z dekretu dáć, coś ie zwał ták bárzo bogátym. CiekPotr 35; [BusLic 24v; Sprzećiwia ſie paniątko/ bogátſzemu pánu/ A ziemiánin panięćiu nád ſie bogátſzemu. ZbylPRozm F2v].

[W porównaniu: Teraz iuż tákie cżaſy náſtáły/ Ze Oycu roſkázuye Syn mály. Mrucży/ ſzemrze/ iák paniątko WirzbGosp C2.]

Wyrażenie: »paniątko niewinne« (1): Choćia Pan z przyrodzenia cnotliwy y ćichy. Przeformuie ná ſwoy kſztałt paniątká [lege: paniątko] niewinne KlonWor 57.
Szereg: »pachołek, paniątko« (1): Oſobny to páchołek; nie ládá pąniątko: Przełotrowawſzy wſzyſtko, przegrawſzy, przepiwſzy; Dopiro chce bydź rządnym CiekPotr 34.
W przen (1): Vzłoconé paniątká/ toć moi dworzánie GosłCast 14.
a. [Młody rycerz, giermek:

W przeciwstawieniu: »hetman ... paniątko«: Nieznáć było gdzie Hetman/ abo gdzie paniątko/ Pokalali ſie błotem/ iak lećie prośiątko. RymszaDeket 37.]

Cf [PANICZEK]

LWil, (ZZa)