![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: PAPROĆ | Następne hasło: PAPROTKA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PAPROTCZANY (4) ai
Oba a oraz o jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | paprotczany |
| D | paprotczan(e)mu | |
| A | paprotczany | |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | paprotczan(e) |
| G | paprotczanych | |
sg m [N paprotczany.] ◊ D paprotczan(e)mu (1). ◊ A paprotczany (1). ◊ pl N subst paprotczan(e) (1). ◊ G paprotczanych (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVII w.
Znaczenia
Przymiotnik od „paprotka”; będący częścią paprotki (4):
Wyrażenia: »korzonek (a. korzeń) paprotczany« (3): naprzeciwko boleſciam cżłonkowym/ vwarz korzeń Paprotcżany z naſieniem włoſkiego kopru FalZioł I 99a, I 98d, 99a; [UrzędowHerb 251b].
»list paprotczany« (1): [jeleni język] liſcie ma podobne liſtu paprotcżanemu ktori na ſpodku ieſth trochę rumiany á na wierzchu zielony FalZioł I 135d.
Cf PAPROTNY
ZCh