![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: 2. PARKA | Następne hasło: PARKAN » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PARKACZ (1) sb m
Pierwsze a jasne, drugie pochylone.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| G | parkåcz(o)w | |
| I | parkåcz(e)m |
[sg I parkåcz(e)m.] ◊ pl G parkåcz(o)w.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Kozioł cuchnący parkiem, stary kozioł, baran: Na páſterze zápalił lię gniew moy/ á do kozłow náwiedzę (marg) wł: do párkacżow/ to ieſt/ y do báránow y do kozłow ſtárych/ bo to znácży słowo Hatudym iáko y wyżſzey maſz. (–) BudBib Zach 10/4, [I 302c marg (Linde), 427a marg (Linde)].
ZCh