[zaloguj się]
[pdf]

PARKOWY (2) ai

a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -owy).

Fleksja
sg
m G f Gparkowéj
Aparkowy A

sg m A parkowy (1). ◊ f G parkowéj (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „park”; właściwy dla parku:
Wyrażenie: »parkowy(-a) smrod, wonia« (1:1): gdy ſobie tym pachy náćieráć będzie/ pewnie téy przykréy párkowéy woniéy od ſyebie zbędźie SienLek 136v, Sss4.

Cf PARKOTNY

ZCh