[zaloguj się]
[pdf]

[PARTYKULARNY ai

Oba a jasne.

Fleksja
sg
mNpartykularny
Gpartykularn(e)go
Lpartykularnym
pl
N subst partykularn(e)
A subst partykularn(e)
L partykularnych

sg m N partykularny. ◊ G partykularn(e)go. ◊ L partykularnym. ◊ pl N subst partykularn(e). ◊ A subst partykularn(e). ◊ L partykularnych.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Poszczególny, konkretny, określony [particularis – częstny, stuczasty Mącz 281c; osobny, odłączony od drugich – particularis Cn]: Bo ieſliżby tá iedność prawdźiwa powſzechnemu kośćiołowi/ o ktorym w Kredźie mowimy/ należąca/ do ſámego pártikulárnego Rzymſkiego kośćiołá przywięzowáná być miáłá [...] BronApokr 250.
Szereg: »partykulamy, pojedynkowy«: gdyż temu ſámemu powſzechnemu kośćiołowi właſnie należy tá iedność/ okrom ktorey nikt zbáwion być nie może/ toć żáden pártikulárny poiedynkowy kośćioł/ á pogotowiu y Rzymſki tey iednośći zbáwienney [...] ſobie ſámemu przywłaſzcżáć nie może BronApokr 250.
2. Obejmujący w administracji kościołów innowierczych w Polsce niższą jednostkę niż dystrykt: a od tych pieniędzy pożytek obracać będą na ministerium lubelskie, na szkoły partykularne, na katechisty AktaSynod III 178.
Wyrażenie: »partykulamy synod« [szyk zmienny]: Senijorowie wszędzie w dystrykciech mają być dwa albo czterzej na partykularnym albo dystryktowym synodzie od wszech ministrów [...] obierani AktaSynod III 8, 9.]

KW