Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZPĘDZIĆ

Następne hasło: ROZPĘDZONY »

ROZPĘDZIĆ SIĘ (2) vb pf

Fleksja

inf	rozpędzić się

imperativus
	pl
2	rozpądźcie się

inf rozpędzić się (1). ◊ imp 2 pl rozpądźcie się (1). ◊ [part praet act rozpędziwszy się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozpędzać się.

Znaczenia

I. W funkcji właściwej (1)
- 1. Nabrać prędkości (1)
- 2. [Rozejść się w różne strony, rozproszyć się]
II. W funkcji biernej: Zostać usuniętym, ulec likwidacji (o objawach chorób) (1)

I. W funkcji właściwej (1):

1. Nabrać prędkości (1): Ruſzcie ſię konie/ á rozpądzćie ſię wozy [insanite currus]/ niech ſię też ruſzą rycerze BudBib Ier 46/9.

2. [Rozejść się w różne strony, rozproszyć się:

Zwrot: »rozpędzić się po wszytkim świecie«: ták oni [apostołowie] Duchem świętym nápełnieni/ rozpędźiwſzy ſię po wſzytkim świećie/ mieli ćiemne Bogow láſy roſkopáć/ oltarze porozwaláć/ kościoły pogáńſkie wywroćic BzowRóż 95 (Linde s.v. rozpędzać się).]

II. W funkcji biernej: Zostać usuniętym, ulec likwidacji (o objawach chorób) (1): y té [choroby]/ ták pijąc [wody siarczane]/ wewnątrz iáko po wiérzchu fomentuiąc/ roſpędźić/ á záwrzéć ſyę mogą. Oczko 23.

Formacje współrdzenne cf PĘDZIĆ.

Cf ROZPĘDZONY