[zaloguj się]
[pdf]

ROZPIERAĆ (2) vb impf

o jasne, e pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 rozpiérå rozpiérają

praes 3 sg rozpiérå (1). ◊ [3 pl rozpiérają.] ◊ part praes act rozpiérając (1).

Sł stp: rozpirać, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Rozpychać od wewnątrz; distendere, distentare, rumpere, turgere Cn (2):

rozpierać co (1): ktore [wiatry] więc rozchodącz ſie błony przerzecżone rozpieraiąc od mięſa oddzieraią zkąd więc bywa bolenie nie małe. GlabGad I2v.

Przen: Ogarniać (o uczuciach; tu: o bólu) (1): támże ſkąd ielitóm/ bądź w biegunce káżdéy/ bądź w ten czás kiedy robaki ſie w nich zálęgą/ álbo kiedy okrutny ból koliczny rozpiéra/ ták śiedźiéć iáko pić/ albo kryſtérę wlać/ nagotowſza pomoc. Oczko 15.

[rozpierać kogo: Miſeram me differor doloribus. Ach nieſtotys toć mie rozpieráią. TerentMatKęt L2.]

Formacje współrdzenne cf 2. PRZEĆ.

RS