[zaloguj się]
[pdf]

PĄTNICZY (2) ai

Fleksja
sg
f Lpątnicze
pl
A subst pątnicz(e)

sg f L pątnicze (1). ◊ pl A subst pątnicz(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: pątnicki.

Przymiotnik od „pątnik” (2): [Jezus] Vkázál ſie ijm [Apostołom] prawie W pątnicżé téż poſtwie [!]. OpecŻyw 172v.
Wyrażenie: »kij pątniczy« (1): Kije Pątnitze iáko tzáruią. KrowObr Ssv.

HK