[zaloguj się]
[pdf]

PĘDZĄCY (5) part praes act

Fleksja
sg
m Apędząc(e)go f Apędzącą
pl
N subst pędząc(e)

sg m A pędząc(e)go (1). ◊ f A pędzącą (3). ◊ pl N subst pędząc(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. pędzić.

1. Gnający przed sobą, poganiający [co (żywotne) ku komu] (1): vyźrzał dzieſięć oſłow/ [...] á zá nimi lwá idącego drogą á pędzącego ie ku Gwidonowi. HistRzym 67v.
2. Powodujący wydzielanie się z organizmu (4):
Wyrażenie: »pędzący urynę, uryny (G)« [szyk 2:2] (3:1): Naſienie Ogorkowe/ citrullowe/ malonowe/ ſą naſienia pędzącze vryny FalZioł I 31d; POlney ruthy wodkha [...]/ Ma moc wycżiſciaiącą j vrinę pędzącą FalZioł II 10d, III 11 a, 17d.

Cf PĘDZIĆ

KWysz