[zaloguj się]
[pdf]

ROZPLEŚĆ (6) vb pf

roſ- (3), roz- (3).

o jasne.

Fleksja
indicativus
fut
sg
1 rozplotę
3 rozplecie
imperativus
sg pl
2 rozpleć rozplećcie

praes 1 sg rozplotę (2). ◊ 3 sg rozplecie (1). ◊ imp 2 sg rozpleć (2). ◊ 2 pl rozplećcie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Uczynić, aby coś nie było splecione [co] (6):
Zwrot: »rozpleść warkocz, kosę« [szyk zmienny] (2:1): Replica tricam atque extende, Rozpleć wárkocz. Mącz [305]d; Wierné méy nędze towárzyſki/ koſy Rozpleććie GórnTroas 12; GosłCast 24.
a. Rozdzielić na części to, co było powiązane (3): Roſplotę płoty [auferam saepem Vulg Is 5/5; rozbiorę płoth BibRadz ] iey [winnicy]/ á rozwálę mury iey RejPos 60, 61.
Przen (1): Wſzędy cnotá śćiśniona/ wſzędy zá nią błędy. Niechay będzye iáki chce Burmiſtrz álbo Ráycá/ Roſplecie tę ſłábą ſieć ſnádnie złota ſzwáycá. RejWiz 102.

Formacje współrdzenne cf PLEŚĆ.

Cf ROZPLECIENIE, ROZPLECIONY

KW