[zaloguj się]
[pdf]

PĘTKO (1) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w -o).

Fleksja
sg pl
A pętko pętka

[sg A pętko.] ◊ pl A pętka.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII w. (z Cn).

Dem. od „pęto”; parvum vinculum Cn: Dawſzy pętká ná nogi [złodziejowi] mocno przyſzychtowáć RejZwierc 248; [Tákby ich [pogan] mogł wygubić/ zburzyć/ wybić prędko/ A drudzyby nośili v nas záwżdy pętko. WerPobudka C3v (Linde)].

KWysz