![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: PIENIEK | Następne hasło: PIENIĘDZNY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PIENIĘDZNIK (1) sb m
Fleksja
D sg pieniędznikowi.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Człowiek zajmujący się transakcjami pieniężnymi: Dwá dłużnicy byli winni długi niektoremu peniędznikowi [!] [foeneratori Vulg Luc 7/41] RejPos 308 [idem] [GrzegŻarnPos 1582 642 (Linde błędnie: 640)].
Synonimy cf PIENIĄDZOMIENIEC.
JBi