[zaloguj się]
[pdf]

[PIERWOĆ sb f

Fleksja

L sg pi(e)rwoci.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Początek jakiegoś okresu:
Wyrażenia przyimkowe: »na pierwoci« = na początku: Ale ieſlibyś ie [wino] ieſzcże ſłodſze chćiał mieć/ Thedy go nápierwoći przez pięć dni niezákryway. SienHerb 620a.

~ na pierwoci czego: Ieſzcże dla tego kożdą táką modlitwę/ Kollektą zową/ iż nápierwoći kośćiołá/ kiedy Kápłan tákie modlitwy mowił [...] w ten cżás ludzie ofiárowáli/ y ſkłádáli iáłmużny MWilkOpis G2v. ~

»na pierwoci« = dawniej:

~ Połączenie: »na pierwoci... aż (potym)«: NApierwoći ku Mſzey Kielichow drzewiánych vżywano, Aż był Zepherinus Biſkup Rzymſki 16. nacżynie ſkláne poſtánowił MWilkOpis Dv; Ná pierwoći/ iedno ſłowá Anielſkie we Mſzey mowiono, Aż potym święty Hiláryus/ Biſkup Piktáwſki/ drugie ſłowá przycżynił. MWilkOpis Fv. ~]

KW