[zaloguj się]
[pdf]

PIRATA (11) sb m

-å- (7), -a- (tylko w formie pirate) (2); -å- RejZwierc (5); -å- : -a- BielKron (2:2); końcowe a jasne.

Fleksja
sg pl
N pirata piråtowie, pirate
G piråt(o)w
I piråtą

sg N pirata (3). ◊ I piråtą (1). ◊ pl N piråtowie (1) RejZwierc, pirate BielKron (3). ◊ G piråt(o)w (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Rozbójnik morski, korsarz [pirata – zbojca morski Mącz 300d; – praedo maritimus, zbojca morski Calep] (11): BielŻyw 80; RejZwierz 31; Obacżywſzy to Aloizyus poználi że to ſą Piráte/ to ieſt wodni zboyce/ vmyſlili wroćić ſie ku Hiſzpániey BielKron 451v, 62, 339v marg; Tákże też ono ieden Piratá gdy był ná morzu vłápion/ [...] kazał Alexánder áby go wiedziono obieśić. RejZwierc 135, 135 [2 r.], 148v, Aaa3; [Na górze nie opodal wieżyczka jest, gdzie straż mieszka dla piratów (to jest zbójców morskich). RadzPodróż 202].

W charakterystycznych połączeniach: od piratow pojman, ułapion.

Wyrażenie: »morski pirata« (1): Mieli przeſládowánie potomkowie Lechowi z Duńſkiego kroleſtwá od łotrow zbieránych morſkich Pirátow. BielKron 339v.

JBi