![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: ROZPRAWNIE | Następne hasło: ROZPRAWNY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ROZPRAWNOŚĆ (1) sb f
Oba o oraz a jasne.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | rozprawność |
| G | rozprawności |
sg N rozprawność. ◊ [G rozprawności.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w.
Wymowność, sprawne posługiwanie się mową: Lepos quidam facetiaeque hominem ornant, Ochotá kunſztowánie/ á roſpráwność człowieká kráſzą. Mącz 189b.
[Wyrażenie: »rozprawność języka«: Ludu nieroſtropnego nie vyźrzyſz/ ludu wyſokiey mowy: thák żebyś niemogł zrozumieć roſpráwnośći ięzyká [disertitudinem linguae] iego/ w ktorym żadney mądrośći niemáſz. Leop Is 33/19 (Linde).]
KW