[zaloguj się]
[pdf]

ROZPRAWNOŚĆ (1) sb f

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
N rozprawność
G rozprawności

sg N rozprawność. ◊ [G rozprawności.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w.

Wymowność, sprawne posługiwanie się mową: Lepos quidam facetiaeque hominem ornant, Ochotá kunſztowánie/ á roſpráwność człowieká kráſzą. Mącz 189b.
[Wyrażenie: »rozprawność języka«: Ludu nieroſtropnego nie vyźrzyſz/ ludu wyſokiey mowy: thák żebyś niemogł zrozumieć roſpráwnośći ięzyká [disertitudinem linguae] iego/ w ktorym żadney mądrośći niemáſz. Leop Is 33/19 (Linde).]

Cf NIEROZPRAWNOŚĆ

KW