Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZPRAWOWAĆ SIĘ

Następne hasło: ROZPRAWUJĄCY »

[ROZPRAWOWANIE sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz -owa-); oba a jasne.

Fleksja

	sg
N	rozprawowani(e)
L	rozprawowaniu

sg N rozprawowani(e). ◊ L rozprawowaniu.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Rozmowa, dyskusja]
2. [Rozważanie, wyjaśnianie]
3. [Umiejętność trafnego rozstrzygania]

1. Rozmowa, dyskusja [czyje z kim]: A wźiąwſzy [Cyrus] wiádomość doſtátecżną od niego [Krezusa] o Solonie y o rozpráwowániu iego z nim: nie kazał go palić. PlutBBud 79.

2. Rozważanie, wyjaśnianie [czego]: Rozpráwowánie á wykład mow twoich [Declaratio sermonum tuorum] oſwieca: y dawa zrozumienie málutkim. Leop Ps 118/130.

3. Umiejętność trafnego rozstrzygania: Abowiem przy takowych ludziach [...] nieznidzie ſię tam vmieiętność oſtra/ a byſtre y głębokie roſprawowanie. UstKościel 179v.

Cf ROZPRAWOWAĆ]