[zaloguj się]

PISZCZĄC (1) part praes act

Fleksja

A pl subst piszcząc.

stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.: piszczący s.v. piskać.

Wydający przenikliwy dźwięk, pisk; o instrumencie muzycznym: gdy ſłyſzeli głos z dźiał/ powiádáli to być cżartowſką ſpráwą. Ale gáydy álbo dudy gdy ſłyſzeli piſzcżąc/ mnimáli być áby to źwierzę tákie głoſy puſzcżáło. BielKron 451.

Cf PISZCZEĆ

JBi