[zaloguj się]
[pdf]

PIWKO (7) sb n i m

n (5), m [w znacz. 2. i 3.] (2).

o prawdopodobnie jasne (tak w -o).

Fleksja
sg pl
N piwko
G piwka piwków
D Piwkowi
A piwko
I piwki(e)m

sg N piwko (1). ◊ G piwka (1). ◊ D Piwkowi (2). ◊ A piwko (2). ◊ I piwki(e)m (1). ◊ [pl G piwków.]

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Dem. od „piwo” ‘napój niskoalkoholowy’; hipokor. (5): A wſzákoż y winko/ y miąſko/ y piwko zámożyſty dármo mieć może RejZwierc 111.

W porównaniu (1): á też nie raz mu ſię trafiáło/ że to ſmácżne piwko iáko ſłodki wrzod z gárdłá ſię mu názad dobywáło WerGośc 242.

Zwroty: »nawarzyć piwka« (1): [ptaszek] Zlećiawſzy z płotá ſzukał źiarnecżká iákiego/ Z ktoregoby náwárzyć mogł też piwká ſwego. CzahTr K4v.

»pijać piwko« (1): Teżći náſzy przodkowie podobno pijali/ Ale namilſze piwko/ á bárzo bijáli. RejZwierc 252.

W przen (1): Piwkiem dmidzbán troſki poieij [!] Mnie Rym z Lutnią ſerce goij RybGęśli B2v.
2. [m Mężczyzna lubiący piwo: Lecz sami chłopi jedzą dobrze i piją dobrze i najdzie ich wiele ad tabernacolo jak naszych piwków. PawłList 179.]
3. n-pers (2): Item powyada ze pyenyedzi 6 grziwyen pywkovi rzeznykovy vkradl zwawrzynczem Gaczkiem LibMal 1547/131v, 1548/139v.

JBi