[zaloguj się]
[pdf]

PLEBANIK (3) sb m

e prawdopodobnie jasne (tak w pleban); a pochylone.

Fleksja
pl
N plebånikowie
D plebånik(o)m
A plebåniki

pl N plebånikowie (1). ◊ D plebånik(o)m (1). ◊ A plebåniki (1).

Sł stp brak, Cn, Linde brak.

Dem. od „pleban”; pleban niewielkiej, ubogiej parafii (3): á potym vtzárowáwſzy [oleje]/ inſzym vbogim Plebanikom/ do ich kośćiołow przedawáli zá pieniądze. KrowObr 86; Dźiáduſki [...] częſtokroć Synody ná mię w Przemyślu dźiáłał/ Plebaniki nikczemne [= mało znaczące] ná mię pobudzał/ irregularitate mi grażał OrzRozm O4v.
Wyrażenie: »plebanik wiejski« (1): Abowiem, iako mowią Plebanikowie wieyſcy, ut vixit [...] morixit. CzechEp 419.

LW