[zaloguj się]
[pdf]

[PLENICIEL sb m

Tekst nie oznacza é; w formach zależnych drugie e prawdopodobnie jasne (tak w -ciel-).

Fleksja
pl
N pleniciele
G pleniciel(o)w
I plenicielmi

pl N pleniciele. ◊ G pleniciel(o)w. ◊ I plenicielmi.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Ten, kto uprowadza w niewolę [czyj]: Gdy zgrzeſzą tobie [...]/ y rozgniewaſz ſię ná nie/ że ie daſz przed nieprzyiaćiele y poplenią ie plenićiele [captivas ducentes] ich do ziemie nieprzyiaćielſkiey BudBib 3.Reg 8/46 (Linde); że im daſz miłoſierdzie v plenićielow ich [coram eis qui captivos duxerunt]/ że ſie zmiłuią nád nimi. (marg) Wł. y daſz ie miłoſierdziam przed plenićielmi ich. BudBib 3.Reg 8/50.

Synonimy: ludzikrajca, plandrownik, uwodziciel.]

KW