[zaloguj się]
[pdf]

PLUSKAĆ SIĘ (2) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf pluskać się
indicativus
praes
sg
3 pluskå się

inf pluskać się (1). ◊ praes 3 sg pluskå się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XIX w. s.v. plusnąć.

Chlapać się brudem, brudzić się (2):
Zwrot: »pluskać się po błocie« (1): By był opilec w hátłaſiech we złocie/ Wnet iáko świniá pluſka ſie po błocie. RejZwierc 217v.
Przen [kim] (1): Co też W. M. piſáć raczyſz około Málcherá Mnichá/ áby ſye spróbował s Sztánkárem: ieſli W. M. życzyſz tey czći Sztánkárowi ktorey on ſzuka/ tedy mu W. M. tego nieżycz/ áby ſye on tymi Mnichámi pluſkáć miał. OrzList iv.

Formacje współrdzenne cf PLUSKAĆ.

DDJ