[zaloguj się]
[pdf]

PŁOCHA (5) sb f

Fleksja

N sg płocha (5).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Narzędzie tkackie służące do przybijania pasm, grzebień tkacki; pecten BartBydg, Mącz, Calep, Cn; fluxorium BartBydg; radius, scapus Cn (5): Trama, płocha, est filum inter stamen discurrens, vel instrumentum textricum. BartBydg 162, 59b, 109b; Calep 765b; [Pecten Weberkamp/ Item eine Hechel Płochá/ Scżotká/ Ochlica ArtNom L4].
Wyrażenie: »płocha tkacka (a. [tkacza])« (1): Pecten etiam instrumentum texorium, Płochá tkacka. Mącz 285c; [Licium, ein webergereiſz/ dadurch der zettel gesogen wird. P. płochá tkaczá/ przes ktorą poſtáwá bywa przećiągniona. Volck 326, Rrr].
[Przen: Przedmiot służący do bicia:
Przysłowie: Vir uiro quid preſtat. Chłop ná chłopá/ Gdy ieſt płochá wedle boká. TerentMatKęt S7.]

Synonimy: ochlica, szczotka.

MC