[zaloguj się]
[pdf]

POCHLEBNICA (4) sb f

o, e oraz a jasne.

Fleksja
sg
N pochlebnica
A pochlebnicę

sg N pochlebnica (3). ◊ A pochlebnicę (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przyładów).

Kobieta postępująca wobec kogoś tak, aby zyskać jego względy, najczęściej: chwaląc go, przytakując; adulatrix Mącz (4): Dobrze radzylo ſumnienie [imię pierwszej żony Kupca]. Lepiey niż ta pochlebnicza Furtuna [imię drugiej żony Kupca]/ iego zwodnicza. RejKup E; Mącz 3d.

W połączeniu szeregowym (1): Naprzod wſtyſtkie [!] fortyle niezbozney Venery Wſpomnię wedle potrzeby: nie vtrapi oná Nikogo, iedno tego kto ſię iey ſam poda: [...] Kániá záżymáiąca, beczká ieſt dziuráwa: Kłamliwa, łákoma ieſt, ſkáźicielká ludzi Kryiących ſię przed świátłem: Pochlebnicá, żebraczká, bádáczká táiemnic. CiekPotr 17.

Przen (1): Nie v niey [tj. w mądrości] fortuná/ á ma ią ſobie zá mámkę á zá pochlebnicę/ ktora przed ocżymá rodzicow dziecię pieśći/ á záſzedſzy z nim zá węgieł to ie vſzcżypie álbo vſiecże. RejZwierc 146.

EW, (JDok)