![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [POCHWALANIE] | Następne hasło: POCHWALENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POCHWALCA (4) sb m
o oraz drugie a jasne, pierwsze a pochylone.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | pochwålca |
| I | pochwålcą |
sg N pochwålca (3). ◊ I pochwålcą (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Ten, kto chwali, aprobuje coś; comprobator Mącz, Calep; approbator Mącz (4): Approbator, Pochwalcá/ też potwirdziciel. Mącz 323d, 323d; Calep 229b.
pochwalca czego (1): Ale gdzyeby Dworzánin/ zá ſwym nieſzcżęſciem/ ná złego á niepobożnego páná trefił/ hnet ſkoro to pozna/ ma odſtáć od niego/ to dla tego áby ſie nie zdał być pochwalcą złych rzecży GórnDworz L2v.
Synonimy: sławiciel, wychwalacz, wysławiacz.
MP