[zaloguj się]

[POCHYBOWAĆ (5) vb impf

Pierwsze o jasne, drugie prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 pochybuję pochybuj(e)my
3 pochybuje
praet
pl
1 m pers pochybowali(s)my

praes 1 sg pochybuję (1) [zapis: -e].3 sg pochybuje (1).1 pl pochybuj(e)my (1).[praet 1 pl m pers pochybowali(s)my.]part praes act pochybując (2).

stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Wątpić, nie mieć pewności (4):

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: w tym (1); , że (3), [aby]] (3): [Kupiec mówi:] Iſcze nicz niepochybuie Iż tak yeſt RejKup ſ7v; nyepochybuyemy iż yeden yeſt bog/ y yeden Kryſtus pan/ ktoregoſmy wyználi KromRozm III O2v; PRzeto my mocą vchwały tego ziázdu [...] widząc wſzytkich iednoſtáyné ſercá y głoſy/ nic w tym niepochybuiąc/ że vox populi, vox Del eſt [...] SarnStat 18; [Iż już na koniec pochybowaliśmy, aby co dobrego od nas zacząć się miało AktaSynod I 91].

Szereg: »nie wątpić i nie pochybować« (1): tedy proſto nic niewątpiąc y nic niepochybuiąc/ wyznawamy ono co mowił Apoſtoł/ Iż [...] KuczbKat 400.
2. Nie zdarzać się [komu, ze zdaniem podmiotowym] (1): A ktemu że ſie też trafiło we wtorek dzień Bożego narodzenia/ gdzie rzadko nam pochybuie aby iaki tego roku przimorek niebył. LudWieś A4v.
3. [Zbaczać; przen: Iuż tám wſzytko [zgodnie ze szlachecką powinnością] po ſznurze/ nic nie pochybuiąc/ Muśi idź/ lecż k cnoćie śię á ſławie ſtoſuiąc. Cresc 1571 ktv.]

Synonimy: 1. wahać się, wątpić.

Formacje współrdzenne cf CHYBIĆ.

Cf [POCHYBOWANIE], [POCHYBUJĄCY]]

MF, SBu