[zaloguj się]
[pdf]

POCZWORNY (3) ai

Pierwsze o jasne; -or- (1), [-ór-].

Fleksja
sg
mNpoczworny fNpoczwornå
Lpoczwornym L
pl
N m an poczworn(e)
G poczwornych

sg m N poczworny (1). ◊ [L poczwornym.] ◊ f N poczwornå (1). ◊ pl N m an poczworn(e) (1); [-é], -(e) (1). ◊ [G poczwornych.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

Wchodzący w skład zaprzęgu złożonego z czterech koni; quadriiugis Mącz, Cn; quadriingus Mącz (3): Mącz 177b; Quadriga – Cug koni poc zwormi [!]. Calep [882]b.
a. [W funkcji rzeczownika: kwadryga, czterokonny wóz bojowy: Wźiął tedy Dawid tyśiąc poczwornych iego/ y śiedm tyśięcy iézdnych/ y dwadźieśćiá tyśięcy mężów pieſzych WujBib 1.Par 18/4; Y Obróćiłem ſie y podnióſłem oczy ſwoie/ y vyźrzałem/ á ono cztérzy poczwórné [quatuor quadrigae] wychodźiły z pośrzodká dwu gór: á góry miedźiáné. W piérwſzym poczwornym [In quadriga prima] konie rydze/ á we wtórym poczwórnym konie wróné: A w trzećim poczwórnym konie biáłé/ á w czwartym poczwornym konie ſtrokáté á mocné. WujBib Zach 6/1-3 (Linde).]
b. Nadający się do poczwórnego zaprzęgu (1): Szkápá byłá nie pocżeſna/ Noſáta/ nie pocżworna áni też poſzeſna: Chuda/ gurdźielowáta KlonWor 19.

AW, (MM)