Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PODBIJAJĄCY

Następne hasło: PODBITY »

PODBIJANIE (4) sb n

o oraz a jasne.

Fleksja

	sg
G	podbijaniå
I	podbijanim

sg G podbijaniå (2). ◊ I podbijanim (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. podbić.

Znaczenia

1. Uzależnianie od siebie, podporządkowywanie (1)
2. Przyszywanie od spodu (1)
3. [Wciskanie, wsuwanie pod coś]
4. Wyrażenie: »podbijanie bębenka« = pochlebianie (1)
*** Bez wystarczającego kontekstu (1)

1. Uzależnianie od siebie, podporządkowywanie (1):

Wyrażenie:»podbijanie sobie pod nogi [kogo]« (1): żadney im [Chrystus uczniom swym] otuchy nie cżyni tu w tym wieku ſzcżęśćia iákiego ćieleſnego/ áni pánowánia ná Papieſtwie/ [...] áni ná żadnym przełożeńftwie od Antychriſtá wymyſlonym [...] ku pánowániu nád cudzą wiárą/ á podbiiánim [! zamiast: podbijaniu] ſobie pod nogi owiecżek Chriſtuſowych CzechEp 23.

2. Przyszywanie od spodu (1): Pannus sub ductitius, Futertuch/ Sukno do podbiyánia. Mącz 276a.

3. [Wciskanie, wsuwanie pod coś [czego]: bo trzeba szerokiego otworu dla podbijania klinów LustrKrak II 96.]

4. Wyrażenie: »podbijanie bębenka« = pochlebianie (1): Verniliter – Zpodbyanim bębenka, z pochlebſtwem. Calep 1113a.

*** Bez wystarczającego kontekstu (1): ſtać będzie v podwoiá brony (marg) Mielibysmy zwáć podboiem od podbiiánia/ ále zwycżay nie dopuſzcza. (–) BudBib Ez 46/2.

Cf PODBIJAĆ