[zaloguj się]
[pdf]

PODGINAĆ (2) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf podginać
indicativus
praes
sg
1 podginåm
3 podginå

[inf podginać.] ◊ praes 1 sg podginåm (1). ◊ 3 sg podginå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. podgiąć.

Lekko zginać, podkurczać [w tym: czego (1), czego a. co (1)] (2): Czeladz woła iuż czás wſiádáć Boć nam nic nie dadzą ſniádáć Koń ſtoi podgina nogi RejRozpr I2v.
Zwrot: »podginać kolan ([kolana])« = kłaniać się [szyk zmienny] (1): Ingeniculor, Kłániam ſie/ podginam kolan. Mącz 144c; [y miałbym tho ſobie y domowi ſwemu zá wielką lekkość/ háńbę [...]/ by krew moiá ſláchecka miáła przed chłopem y niewolnikiem/ iáko mowią/ koláná podgináć RotRozm B].

Formacje współrdzenne cf NAGINAĆ.

SBu