[zaloguj się]
[pdf]

[ROZRZUCANIE sb n

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
G rozrzucaniå
I rozrzucaniém

sg G rozrzucaniå. ◊ I rozrzucaniém.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozrzucić.

1. Pokrywanie całej powierzchni tym, co się rzuca [czego]:

W przeciwstawieniu: »rozrzucanie … zbieranie«: WSzyſtkié rzeczy máią czás/ á ſwym zámierzonym biegem [!] przemiia wſzytko pod ſłońcem. [...] Czás nárzekánia/ y czás táńcowánia. Czás rozrzucánia kámieni [tempus spargendi lapides]/ y czás zbieránia [tj. czas niszczenia i odnowy; w czasie wojny nieprzyjaciel niszczył pola uprawne wroga, pokrywając je kamieniami]. WujBib Eccle 3/5.

Wyrażenie: »rozrzucanie kamieni«: WujBib Eccle 3/5 cf W przeciwstawieniu.
2. Nadmierne wydawanie, rozrzutność, szastanie czymś: ieſli zbytnié hoyné rozdawánié (co rozrzucániém názwáć możem) niema bydź żadnéy rzeczy/ pogotowiu dobrodźieyſtw SenekaGórn 39 (Linde s.v. rozrzucić).

Synonimy: 1. rozmiatanie; 2. rozsypowanie.

Cf ROZRZUCAĆ]

ZCh