![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [PODNIEBIOSA] | Następne hasło: PODNIECAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PODNIEBNY (3) ai
o oraz e jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | podniebny |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | podniebn(e) |
| A | subst | podniebné |
sg m N podniebny (1). ◊ pl N subst podniebn(e) (1). ◊ A subst podniebné (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII(z Cn; XVIII) – XVIII w.
Znaczenia
- Znajdujący się pod niebem
(3)
- a. Ziemski (2)
Znajdujący się pod niebem; exterior, hypaethrus, subdialis Cn (3): Opáczyſtym obłokom poczyniłeś tory/ W ktorych błądźić nie mogą zgodne wiodąc ſpory [...]. Spolnie ſie żywić [= podtrzymyć się] muſzą żywioły podniebne SzarzRyt B3v.
a. Ziemski (2): POkoy/ ſzczęśliwość. Ale boiowánie Byt náſz podniebny SzarzRyt A2.
Wyrażenie: »podniebne kraje« = ziemia, świat (1): IEftem poſłániec wielkiégo Bogá ſkrzydłáty/ Dóm Páńſki opuśćiwſzy/ przyſzedłem tu ná ty Podniebné wáſzé kráie ZawJeft 5.
MŚ, SBu