[zaloguj się]
[pdf]

PODRUŻYĆ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf podrużyć

inf podrużyć (1). ◊ fut 3 sg podruży (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Okazać się przyjaznym, usłużyć [komu] (2): Są też mnieyſſe boginie/ Charites ie zową. Ktore ták że moć máią/ iſćie niewzgárdzoną. Bo komu kolwiek iedno/ ony chcą podrużyć. Káżdy wielkiey wdziętznoſći/ muśi ná ſwiećie być. KlerWes A2v.
Przen (1): Tákże we wſzelkim Nieſczęsćiu y ty Bądź niepożyty/ A trway ſtátecznie/ Bo nie iuż wiecznie Fortuná ſłuży/ Komu podruży/ Ani porzući/ Kogo záſmući. KochFr 49.

Synonim: pomoc.

MŚ, LWil