[zaloguj się]
[pdf]

PODSWARZYĆ (2) vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf podswarzyć

inf podswarzyć (1). ◊ part praet act podswarzywszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVII w.

Trochę się pokłócić; zawsze w zwrocie: »podswarzyć sobie« (2): á iż nie mieli kogo inſzego przy ſobie/ ktoryby im nálewáć miał/ żaden też z nich niechćiał ſobie nálać/ mowiąc: żem ia pan: ia też pan. y w tym podſwárzywſzy ſobie/ odeſzli go WerGośc 223.

podswarzyć z kim (1): Concertare verbis cum aliquo, Podſwárzić ſobie s kim. Mącz 49d.

Formacje współrdzenne cf SWARZYĆ.

KW