« Poprzednie hasło: ROZSIEPANIE | Następne hasło: ROZSIEŚĆ SIĘ » |
ROZSIEPANY (1) part praet pass pf
o, e oraz a jasne.
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
n | N | rozsiepané |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | rozsiepan(e) |
[sg n N rozsiepané.] ◊ pl N subst rozsiepan(e).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozsiepać.
[Składnia dopełnienia sprawcy: rozsiepany od czego.]
Rozszarpany, porozrywany na kawałki; przen: pádáią ſie mocne miáſtá y zamki/ bywáią rozſiepáne oſiádłośći/ bogáctwá/ roſkoſzy ludzkie thuż przed ocżymá ich. RejZwierc 255v; [Wnet gwałtem k ſobie pędzą á wſzyſtko ſie morze Od wioſeł wynieśionych rozśiepáné porze [convulsum remis rostrisque tridentibus aequor VIII 690] Z piánámi y z niemáłym ſzumem naw VergKoch 239 (Linde s.v. rozsiepać)].
Cf ROZSIEPAĆ
MN