[zaloguj się]

PODŚWIADCZYĆ (1) vb pf

Fleksja

inf podświadczyć.

stp, Cn, Linde brak.

Stwierdzić prawdziwość wypowiedzi [co komu]:
Szereg: »przyznać i podświadczyć«: Możeli X. K. po ſobie z tego wſzytkiego pokázáć to/ coby miał ſpolnego/ wedle tey náuki z Chriſſtuſem Pánem y vcżniámi iego [...]? Ia niewiem/ ktoby mu to [...] przyznáć/ y dobrym ſumnieniem podświádcżyć mogł? CzechEp 19.

Formacje współrdzenne cf ŚWIADCZYĆ.

KW