[zaloguj się]
[pdf]

ROZSIODŁAĆ (1) vb pf

rozś-, [rozſ-, rosſ-].

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf rozsiodłać
praet
sg
3 m rozsiodłåł

inf rozsiodłać. ◊ [praet 3 sg m rozsiodłåł.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Zdjąć siodło ze zwierzęcia wierzchowego; desternere Vulg, Cn; solvere PolAnt; demere, deonerare Cn [co (żywotne)]: [Wwiodł go [Laban sługę Abrahama] tedy ná goſpodę y rozſiodłał wielbłądy Leop Gen 24/32; BudBib Gen 24/32; Ale długoż mną będźieſz wodźił Práłacie? jużem z ſiebie zbroię złożył/ miecż odpaſał/ koniá rozſiodłáć kazał Respons O2; OtwinPis 28; WujBib Gen 24/32.]
Fraza: »nie ma gdzie by rozsiodłać podjezdka« = jest bardzo mało miejsca: Choćia domá niemáſz gdźie poſtáwić y nogi [...] y wſzytká Máiętność nie ma gdźieby rozśiodłáć podiezdká. Więc [...] KlonWor 56.

Formacje współrdzenne cf SIODŁAĆ.

MN