[zaloguj się]

POGRANICZNIK (1) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
pl
G pogranicznik(o)w
A pograniczniki
I pograniczniku

pl [G pogranicznik(o)w.A pograniczniki.]I pograniczniku.

stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.

Ten, kto mieszka na obszarze graniczącym, sąsiadującym:

[pogranicznik czyj: Ci mieszczanie uskarżali się na pograniczniki swe, na szlachcica Mazowieczkiego Wylka, że się wsabia w grunt miescki od Glodowa swej dziedziny. LustrWpol II 270, II 77.]

W połączeniu szeregowym: S tego przerzeczonego poſtánowienia Plánetow zwierſchnich y z záćmienia Słonecnego/ powiádam być wielkiemu vpaleniu ſłonecnemu y ſuchośći nie/ zmierney [!]: potim zbytecznym roſtyrkom miedzy bráty/ przijaćielmi/ y pogránicniki. LeovPrzep Ev.

Synonimy: przyściennik, sąsiad.

JDok